Maze-operatie

Een maze-operatie is een behandeling van voorkamerfibrillatie en -flutter. Als medicatie, cardioversie en ablatie niet helpen of als een andere hartoperatie (overbrugging en/of klepherstel of -vervanging) nodig is en er voorkamerfibrillatie aanwezig is, wordt een beroep gedaan op de maze-operatie.

Bij een maze-operatie brandt (meestal door radiofrequentie) of vriest de arts lijnvormige littekens in de voorkamer. Zo wordt het hartweefsel in stroken opgedeeld. Deze stroken zijn met elkaar en met de kleppen of openingen in het hart verbonden zodat de prikkel niet kan rondcirkelen maar wel verder loopt. Zo ontstaat een doolhof (maze is het Engelse woord voor doolhof/labyrint) en kunnen geen ritmestoornissen meer optreden. Het ontstaan van de prikkel blijft hetzelfde.

De maze-operatie verlengt een klepoperatie of een overbruggingsoperatie met ongeveer een half uur.

Door het stilleggen van het hart tijdens de operatie is het hartritme vaak traag of de geleiding onderbroken. Vóór het sluiten van de borstkas worden elektroden (dunne metalen draadjes) op het hart vastgehecht. Dit wordt altijd gedaan uit voorzorg. Als het hart na de ingreep traag zou kloppen, dan kan op deze elektroden een uitwendige pacemaker aangesloten worden. De draadjes worden verwijderd juist voor het ontslag uit het ziekenhuis.

Na de operatie kan het fibrilleren terugkeren en soms nog weken of maanden in aanvallen optreden. Het voorkamerweefsel moet zich immers nog herstellen van de operatie. Het is belangrijk dat de voorkamerfibrillatie na de operatie als nieuwe ritmestoornis beschouwd wordt en agressief behandeld wordt. Het uiteindelijke resultaat is daarom pas te beoordelen na een zesal maanden.

Voorkamerfibrillatie komt sowieso vaak voor na hartoperaties, ook al was er vóór de operatie geen sprake van.

Meer info over het hart, voorkamerfibrilleren en het verloop van de operatie kan je terugvinden in onderstaande brochure.

Laatste publicatiedatum: 14/12/2023