Poliepresectie met ESD

Afhankelijk van de grootte, plaats en complexiteit van de poliep, kan de endoscopist kiezen voor de klassieke poliepresectie met lus, voor endoscopische submucosale dissectie (ESD) of voor piecemeal endoscopische mucosale resectie (EMR).

De keuze tussen ESD en EMR wordt steeds in overleg met je behandelend arts na overweging van vele factoren genomen.

Endoscopische Submucosale Dissectie (ESD)

Om grote poliepen of kanker in een vroegtijdig stadium te verwijderen, kan worden gekozen voor Endoscopische Submucosale Dissectie (ESD). Dit kan zowel voor letsels in de slokdarm, maag als darm worden toegepast.

Deze techniek werd begin jaren 1990 in Japan ontwikkeld. Hij bestaat erin om het letsel met een millimetrisch electromesje ter hoogte van het slijmvlies los te snijden van de onderliggende spierlaag. Bij deze techniek wordt vocht geïnjecteerd in de ruimte tussen mucosa en de spierlaag zodat deze breder wordt. Daardoor kan de procedure veiliger en sneller verlopen.

Het grote voordeel van ESD is dat de poliep steeds in één stuk aan de anatoompatholoog kan worden aangeleverd. Dat maakt een zeer gedetailleerde diagnose mogelijk, waardoor aan de patiënt een correcte opvolging kan worden geboden.
Tegelijk wordt de kans op lokaalrecidief kleiner: het letsel werd immers ‘en bloc’ verwijderd. Dit is vooral belangrijk bij een vermoeden van hooggradige dysplasie of carcinoom. Bij een significant percentage kan zo chirurgie worden vermeden.

De indicaties voor ESD zijn poliepen in slokdarm, maag of dikke darm, vanaf 20 mm, waarbij verdenking op carcinomateuze ontaarding bestaat. Die carcinomateuze ontaarding moet zich wel nog een heel vroeg stadium bevinden (maximaal T1-tumor). De ervaren endoscopist kan het stadium inschatten aan de hand van de oppervlaktekarakteristieken van de poliepen.

Daarnaast kan ESD ook voor poliepen met belangrijke submucosale fibrose (littekenvorming), zoals in context van recidiefpoliep na eerdere poliepectomie of in context van IBD, een veilige optie tot resectie betekenen.

Laatste publicatiedatum: 12/12/2023
Verantwoordelijk auteur: Dr. Monsaert Els